De grootste teleurstelling van creatieve kids
Kijk eens naar deze knutselwerkjes van twee 5-jarigen.
Bij het zien van welke knutsel zou jij denken: ‘Wauw, wat mooi! Die hangen/zetten we in de kamer’?
Sannes werkje
Het eerste werkje is van Sanne. Sanne is 5 jaar en haar juf gaf de volgende opdracht: Maak een vogel.
Sanne heeft de techniek ‘plakken’ gebruikt. Complimenten voor Sanne! Ze heeft keurig geplakt. Dat kan ze heel goed, ze heeft het al heel vaak gedaan. Thomas heeft het andere knutselwerkje gemaakt. Hij heeft ook geplakt, maar kan het niet zo goed. Klodders lijm zijn zichtbaar en hij heeft her en der wat papier op een wc-rolletje geplakt.
Sanne laat haar werkje, na schooltijd, aan mama zien. Mama zegt: ‘Wauw!! Wat een prachtige vogel, Sanne. Wat ben je toch creatief!’ en ze hangt de vogel op in de kamer. Super! Het is altijd fijn voor een kind complimenten te krijgen voor wat het heeft gemaakt. Sanne heeft er immers energie in gestoken, al was dat in dit geval maar 5 minuten.
Thomas’ werkje
Thomas is een uur bezig geweest. En guess what?! De juf van Thomas gaf exact dezelfde opdracht. Thomas dacht na en besloot een jong eendje te maken. Hij heeft helemaal niet her en der wat opgeplakt; zijn werkje is ook een vogel! Laten we zijn werkje nog eens goed bekijken.
Thomas nam een wc-rolletje wat hij met gele verf beschilderde. Hij knipte zelf een snavel uit oranje papier, die hij uit wilde laten steken. Daarop bedacht hij een oplossing. Hij vouwde de snavel en plakte hem met een dikke klodder lijm op de rol. De oogjes tekende hij erbij. Hij heeft vaak gezien hoe zijn juf haar schaar langs een strook papier haalt, waardoor er mooie krullen ontstaan. Dat wilde hij ook! Om een mooie krulstaart te maken, haalde hij zijn schaar langs een paar reepjes papier, die hij zelf had uitgeknipt. Helaas scheurden de zelfgemaakte strookjes, maar hij bedacht een nieuwe oplossing; strookjes oprollen en vastplakken. Ook heeft Thomas aan de zwemvliezen gedacht. Daarvoor heeft hij inkepinkjes gemaakt in de zelf uitgeknipte pootjes.
Het heeft hem bloed, zweet en tranen gekost en na schooltijd laat ook hij zijn vogel aan mama zien. Die stopt het werkje in haar tas. ’s Avonds voor het slapen gaan, vraagt Thomas: ‘Mama, waar is mijn vogel?’ ‘Je vogel? Welke vogel?’, zegt moeder. Thomas legt uit dat mama zijn vogel in haar tas heeft gestopt, toen hij uit school kwam. ‘Oooh… die wc-rol!’, zegt mama, ‘die ligt in de prullenbak. We kunnen niet alles bewaren, Thomas.’ Thomas slikt een brok weg…
Hoe denk je er nu over?
Ik wed dat de meeste lezers bij mijn vraag aan het begin het werkje van Sanne kozen. Ik ben benieuwd voor welke foto je nú kiest…
Mensen, niet Sanne, maar Thomas is hier de creatief bezig geweeest! In tegenstelling tot Sanne heeft hij nagedacht, zijn fantasie gebruikt, alles zelf gedaan, verschillende technieken gebruikt (verven, knippen, vouwen etc.) en àlles gegeven! Hij kon zijn creativiteit helemaal kwijt in deze opdracht en werd daarin waarschijnlijk uitgedaagd door de juf; door wat ze zei en door de materialen die ze klaarlegde. Sanne heeft kant-en-klare ronde vouwblaadjes gebruikt, de snavel is een driehoekig plakkertje, juf heeft een strikje om de vogel geknoopt en Sanne plakte een kant-en-klaar oog en nog wat stickers in de hoekjes van het papier. De enige techniek die zij heeft gebruikt is ‘plakken’ (wat ze overigens heel netjes kan) en van fantasie en creativiteit is hier eigenlijk geen sprake.
Het is natuurlijk niet mijn bedoeling om de 5-jarige Sanne af te kraken; ze heeft keurig gewerkt en een leuke vogel gemaakt. Misschien is Sanne wel creatief, maar de vraag is of ze wel uitgedaagd is…!
Wat ik wil zeggen is dat het niet om het eindproduct gaat tijdens een knutsel-, tekenles of workshop, maar om het (creatieve) proces! Vaak kijken wij, volwassenen, alleen naar het eindresultaat en beoordelen op basis daarvan of iets knap, mooi of creatief is… Probeer voortaan eens stil te staan bij het proces dat voorafging aan het eindresultaat (en voorkom op die manier teleurstelling bij je kind).
Zeg eens eerlijk… Dacht jij hetzelfde als de moeder van Thomas? En heeft mijn verhaal je ogen geopend?
* Dank voor alle positieve reacties op deze blog. Helaas heb ik, wegens spam, de mogelijkheid om te reageren uit moeten zetten. Reageren op mijn blogs kan natuurlijk nog wel via social media. Excuses voor het ongemak.
Wat een super leuke blog Klasien en helemaal gelijk! Dat is het hoe het gaat, we kijken naar het uiterlijk, maar soms, als je net wat verder kijkt zie je veel meer moois!
Heel herkenbaar inderdaad! Soms komen ze met teveel werkjes thuis en om alles te kunnen bewaren moet je een schuur aanbouwen waardoor het knutselwerkje al snel als overbodig prulwerk wordt gezien en waar dan niet de juiste aandacht aan wordt besteed die het verdiend. Ik ga hier wel aan denken, om juist de knutsels waar echt veel energie, fantasie en creativiteit in zit meer aandacht te geven!
Groetjes Ilse
O o o klasien…..wat herkenbaar dit.
Na t lezen van dit verhaal ga ik zeker anders kijken naar de werkjes van mn boys.
Thanks……
Heel herkenbaar we zien inderdaad alleen het eindresultaat en we nemen niet de tijd om ons te verplaatsen in de gedachtenwereld van het kind,als je de tijd neemt en hem of haar om uitleg vraagt hoe die het gemaakt heeften wat ie ermee bedoeld zie je het al iets anders ,maar dit verhaal is wel een eye opener ,zal er aan denken bij de werkstukken van mijn kleinkinderen ,bedankt
Ben ik dan de enigste die het wc rolletje t mooist vind!? Heb genoeg tekortkomingen als moeder, maar gelukkig hoort deze niet in het rijtje!
Zowel Sanne als Thomas heeft zijn/haar creatieviteit laten zien. Wat maakt het uit wat voor materiaal je gebruikt of hoe lang je er mee bezig bent geweest. Beide zullen trots zijn op wat ze hebben gemaakt, op wat van manier dan ook….ieder kind is uniek, en doet het op z’n eigen manier. Dat verdiend een plekje…
Het eendje was mijn eerste keuze. Zelfs als ik in een knutselwerk niets herken dan krijgen mijn kinderen nog altijd een compliment en ik laat ze vertellen over het betreffende knutselwerk. Wat ze, door de positieve reactie, dan ook heel graag doen
Ik ben het deels met je eens, Helga. In dit stuk gaat het niet over het kind, maar over de volwassene. Over hoe wij soms reageren op een gemaakt werkje, omdat we niet gelijk zien wat het is. Ook gaat het om de uitdaging die een kind wel of niet krijgt. Als de juf van Sanne alleen maar ronde vouwblaadjes, plakkertjes en lijm klaarzet en met een voorbeeld ook nog laat zien hoe het eindresultaat moet worden, is er weinig ruimte voor eigen inbreng (fantasie en creativiteit).
Oh nee wat verdrietig voor Thomas de reactie van zijn moeder! Goed van je om dit onder de aandacht te brengen . Alles wat kinderen maken is mooi, ben ik van mening. En alles wat ze je geven is fantastisch , omdat dat het enige (naast liefde) is wat ze kunnen geven . Koester dat.
Erg leuk geschreven Klasien m’n complimenten.En idd de mooiste creaties zijn de werkjes waar ze maar raak mogen knoeien.
Nee hoor, ik heb letterlijk ALLES wat ze maakte opgehangen, neergezet en tentoongesteld.
In overleg mocht t weg, of vervangen worden door iets nieuws!
Gelukkig maar als ik dit zo lees..
Ik bewaar Alles hahaha overal hangen kunstwerkjes en heb dozen met al hun werkjes …. Tja en dan ….
Ps Klasien ik vind het een geweldig stukje, ik ben en dan ook helemaal met je eens, het gaat om de inzet en hun eigen creativiteit
Dan staat jou morgen de waardevolle, gratis verrassing te wachten, Miranda!
Hier groeien de werkjes ook behoorlijk de pan uit. De reactie vd moeder doet me werkelijk rillen.
Ik vind echt alles mooi waar mijn 3 kids mee thuis komen en kan bijna niks weg doen. Ik heb een 3-ladekast gekocht en elk kind heeft een eigen la voor de werkjes. En ik ben van plan om alles op de foto te zetten en er een digitaal fotoboekje van te maken. (Misschien dat ik dan een keer afstand kan doen van bepaalde werkjes
Erg mooi stukje! Voor vaders, moeders, juffen, opa’s, oma’s, yes!
Inderdaad, Kim. Alle mensen die je noemt, zouden het moeten lezen.
Zonder fantasie kan de mens alleen maar produceren. En dat is wat Sanne doet, dat is wat van haar verwacht wordt. ‘For the record’: ik koos meteen voor Thomas. Hoop dat hij kunstenaar blijft; mooi beroep!