Wat een super leuke blog Klasien en helemaal gelijk! Dat is het hoe het gaat, we kijken naar het uiterlijk, maar soms, als je net wat verder kijkt zie je veel meer moois!
Ilse schreef op
20 November 2015:
Heel herkenbaar inderdaad! Soms komen ze met teveel werkjes thuis en om alles te kunnen bewaren moet je een schuur aanbouwen waardoor het knutselwerkje al snel als overbodig prulwerk wordt gezien en waar dan niet de juiste aandacht aan wordt besteed die het verdiend. Ik ga hier wel aan denken, om juist de knutsels waar echt veel energie, fantasie en creativiteit in zit meer aandacht te geven!
Groetjes Ilse
Anneke schreef op
20 November 2015:
O o o klasien…..wat herkenbaar dit.
Na t lezen van dit verhaal ga ik zeker anders kijken naar de werkjes van mn boys.
Thanks……
Leo schreef op
20 November 2015:
Heel herkenbaar we zien inderdaad alleen het eindresultaat en we nemen niet de tijd om ons te verplaatsen in de gedachtenwereld van het kind,als je de tijd neemt en hem of haar om uitleg vraagt hoe die het gemaakt heeften wat ie ermee bedoeld zie je het al iets anders ,maar dit verhaal is wel een eye opener ,zal er aan denken bij de werkstukken van mijn kleinkinderen ,bedankt
Joke schreef op
20 November 2015:
Ben ik dan de enigste die het wc rolletje t mooist vind!? Heb genoeg tekortkomingen als moeder, maar gelukkig hoort deze niet in het rijtje!
Helga schreef op
20 November 2015:
Zowel Sanne als Thomas heeft zijn/haar creatieviteit laten zien. Wat maakt het uit wat voor materiaal je gebruikt of hoe lang je er mee bezig bent geweest. Beide zullen trots zijn op wat ze hebben gemaakt, op wat van manier dan ook….ieder kind is uniek, en doet het op z’n eigen manier. Dat verdiend een plekje…
Thea schreef op
20 November 2015:
Het eendje was mijn eerste keuze. Zelfs als ik in een knutselwerk niets herken dan krijgen mijn kinderen nog altijd een compliment en ik laat ze vertellen over het betreffende knutselwerk. Wat ze, door de positieve reactie, dan ook heel graag doen
Klasien schreef op
20 November 2015:
Ik ben het deels met je eens, Helga. In dit stuk gaat het niet over het kind, maar over de volwassene. Over hoe wij soms reageren op een gemaakt werkje, omdat we niet gelijk zien wat het is. Ook gaat het om de uitdaging die een kind wel of niet krijgt. Als de juf van Sanne alleen maar ronde vouwblaadjes, plakkertjes en lijm klaarzet en met een voorbeeld ook nog laat zien hoe het eindresultaat moet worden, is er weinig ruimte voor eigen inbreng (fantasie en creativiteit).
Anneke Vd Tempel schreef op
20 November 2015:
Oh nee wat verdrietig voor Thomas de reactie van zijn moeder! Goed van je om dit onder de aandacht te brengen . Alles wat kinderen maken is mooi, ben ik van mening. En alles wat ze je geven is fantastisch , omdat dat het enige (naast liefde) is wat ze kunnen geven . Koester dat.
Els schreef op
21 November 2015:
Erg leuk geschreven Klasien m’n complimenten.En idd de mooiste creaties zijn de werkjes waar ze maar raak mogen knoeien.
Heidy schreef op
22 November 2015:
Nee hoor, ik heb letterlijk ALLES wat ze maakte opgehangen, neergezet en tentoongesteld.
In overleg mocht t weg, of vervangen worden door iets nieuws!
Gelukkig maar als ik dit zo lees..
Miranda schreef op
24 November 2015:
Ik bewaar Alles hahaha overal hangen kunstwerkjes en heb dozen met al hun werkjes …. Tja en dan ….
Miranda schreef op
24 November 2015:
Ps Klasien ik vind het een geweldig stukje, ik ben en dan ook helemaal met je eens, het gaat om de inzet en hun eigen creativiteit
Dan staat jou morgen de waardevolle, gratis verrassing te wachten, Miranda!
Anita Hettinga schreef op
24 November 2015:
Hier groeien de werkjes ook behoorlijk de pan uit. De reactie vd moeder doet me werkelijk rillen.
Marieke schreef op
25 November 2015:
Ik vind echt alles mooi waar mijn 3 kids mee thuis komen en kan bijna niks weg doen. Ik heb een 3-ladekast gekocht en elk kind heeft een eigen la voor de werkjes. En ik ben van plan om alles op de foto te zetten en er een digitaal fotoboekje van te maken. (Misschien dat ik dan een keer afstand kan doen van bepaalde werkjes
Kim schreef op
26 November 2015:
Erg mooi stukje! Voor vaders, moeders, juffen, opa’s, oma’s, yes!
Inderdaad, Kim. Alle mensen die je noemt, zouden het moeten lezen.
Marcel schreef op
3 December 2015:
Zonder fantasie kan de mens alleen maar produceren. En dat is wat Sanne doet, dat is wat van haar verwacht wordt. ‘For the record’: ik koos meteen voor Thomas. Hoop dat hij kunstenaar blijft; mooi beroep!
Wat een super leuke blog Klasien en helemaal gelijk! Dat is het hoe het gaat, we kijken naar het uiterlijk, maar soms, als je net wat verder kijkt zie je veel meer moois!
Heel herkenbaar inderdaad! Soms komen ze met teveel werkjes thuis en om alles te kunnen bewaren moet je een schuur aanbouwen waardoor het knutselwerkje al snel als overbodig prulwerk wordt gezien en waar dan niet de juiste aandacht aan wordt besteed die het verdiend. Ik ga hier wel aan denken, om juist de knutsels waar echt veel energie, fantasie en creativiteit in zit meer aandacht te geven!
Groetjes Ilse
O o o klasien…..wat herkenbaar dit.
Na t lezen van dit verhaal ga ik zeker anders kijken naar de werkjes van mn boys.
Thanks……
Heel herkenbaar we zien inderdaad alleen het eindresultaat en we nemen niet de tijd om ons te verplaatsen in de gedachtenwereld van het kind,als je de tijd neemt en hem of haar om uitleg vraagt hoe die het gemaakt heeften wat ie ermee bedoeld zie je het al iets anders ,maar dit verhaal is wel een eye opener ,zal er aan denken bij de werkstukken van mijn kleinkinderen ,bedankt
Ben ik dan de enigste die het wc rolletje t mooist vind!? Heb genoeg tekortkomingen als moeder, maar gelukkig hoort deze niet in het rijtje!
Zowel Sanne als Thomas heeft zijn/haar creatieviteit laten zien. Wat maakt het uit wat voor materiaal je gebruikt of hoe lang je er mee bezig bent geweest. Beide zullen trots zijn op wat ze hebben gemaakt, op wat van manier dan ook….ieder kind is uniek, en doet het op z’n eigen manier. Dat verdiend een plekje…
Het eendje was mijn eerste keuze. Zelfs als ik in een knutselwerk niets herken dan krijgen mijn kinderen nog altijd een compliment en ik laat ze vertellen over het betreffende knutselwerk. Wat ze, door de positieve reactie, dan ook heel graag doen
Ik ben het deels met je eens, Helga. In dit stuk gaat het niet over het kind, maar over de volwassene. Over hoe wij soms reageren op een gemaakt werkje, omdat we niet gelijk zien wat het is. Ook gaat het om de uitdaging die een kind wel of niet krijgt. Als de juf van Sanne alleen maar ronde vouwblaadjes, plakkertjes en lijm klaarzet en met een voorbeeld ook nog laat zien hoe het eindresultaat moet worden, is er weinig ruimte voor eigen inbreng (fantasie en creativiteit).
Oh nee wat verdrietig voor Thomas de reactie van zijn moeder! Goed van je om dit onder de aandacht te brengen . Alles wat kinderen maken is mooi, ben ik van mening. En alles wat ze je geven is fantastisch , omdat dat het enige (naast liefde) is wat ze kunnen geven . Koester dat.
Erg leuk geschreven Klasien m’n complimenten.En idd de mooiste creaties zijn de werkjes waar ze maar raak mogen knoeien.
Nee hoor, ik heb letterlijk ALLES wat ze maakte opgehangen, neergezet en tentoongesteld.
In overleg mocht t weg, of vervangen worden door iets nieuws!
Gelukkig maar als ik dit zo lees..
Ik bewaar Alles hahaha overal hangen kunstwerkjes en heb dozen met al hun werkjes …. Tja en dan ….
Ps Klasien ik vind het een geweldig stukje, ik ben en dan ook helemaal met je eens, het gaat om de inzet en hun eigen creativiteit
Dan staat jou morgen de waardevolle, gratis verrassing te wachten, Miranda!
Hier groeien de werkjes ook behoorlijk de pan uit. De reactie vd moeder doet me werkelijk rillen.
Ik vind echt alles mooi waar mijn 3 kids mee thuis komen en kan bijna niks weg doen. Ik heb een 3-ladekast gekocht en elk kind heeft een eigen la voor de werkjes. En ik ben van plan om alles op de foto te zetten en er een digitaal fotoboekje van te maken. (Misschien dat ik dan een keer afstand kan doen van bepaalde werkjes
Erg mooi stukje! Voor vaders, moeders, juffen, opa’s, oma’s, yes!
Inderdaad, Kim. Alle mensen die je noemt, zouden het moeten lezen.
Zonder fantasie kan de mens alleen maar produceren. En dat is wat Sanne doet, dat is wat van haar verwacht wordt. ‘For the record’: ik koos meteen voor Thomas. Hoop dat hij kunstenaar blijft; mooi beroep!